Woda, ogień, sacrum to elementy stanowiące szkielet kompozycyjny Centrum kulturalno-rekreacyjnego, które wybudowaliśmy na terenie Muzeum Wsi Mazowieckiej w Sierpcu.
Nowopowstały obiekt to pięć części. Trzy z nich dominują, nawiązując swoim kształtem do wyglądu dawnych wiejskich stodół. Połączenia pomiędzy budynkami - ukryte pod zielonymi skarpami - w zestawieniu z zachowaną i nową roślinnością, wpisują obiekt w otoczenie lasu i zabudowę skansenu.
Woda, ogień, sacrum - kompozycja obiektów
Wykonane przez nas budynki zostały skonstruowane tak, by nawiązywać do czynników: ognia, wody i sacrum, które od zawsze były obecne w świecie ludzi żyjących w bliskości z naturą, a więc również w kulturze i sztuce ludowej.
Główny budynek został umiejscowiony wokół dwóch miejsc kojarzonych z ogniem – kominków. W budynku powstał hol główny wraz z restauracją, który pełni funkcję węzła komunikacyjnego do poszczególnych stref funkcjonalnych obiektu, a także części hotelowo – basenowej i rekreacyjnej (budynek „wody”) oraz sali widowiskowej (budynku „sacrum”). Piętro wyżej powstały dwie sale wielofunkcyjne, zaś w piwnicy strefa rekreacji z kręgielnią i siłownią. Kominki usytuowane w tej centralnej części budynku są symbolem domowego ciepła i gościnności.
Budynek „wody” usytuowany został po zachodniej stronie głównego obiektu. W strefie wody zlokalizowane zostały funkcje związane z tym żywiołem – kompleks basenów i saun, a także pokoje noclegowe, które pomieszczą około 150 gości. Z myślą o gościach obiektu projekt objął również wykonanie elementów odnowy biologicznej.
Całość dopełnia budynek nawiązującego do potrzeby odczuwania sacrum. To ogromna sala widowiskowa z widownią, przez której szklaną ścianę o wymiarach 5,2 x 9,4 m roztacza się widok na las, stanowiący naturalną scenografię wydarzeń muzycznych. Na pierwszym i drugim piętrze budynku powstały biura, pomieszczenie oświetleniowca i dźwiękowca oraz kabiny tłumaczy.
Obiekt w całości przystosowany jest do potrzeb osób niepełnosprawnych.
Oryginalna architektura i wyjątkowy klimat
Każdy z trzech dominujących budynków wykończyliśmy innym materiałem, zarówno na zewnątrz (elewacja i pokrycie dachu) jak i wewnątrz (wykończenie ścian). Wyraźny podział architektoniczny ma swoje odzwierciedlenie w układzie funkcjonalnym całego obiektu.
Budynek „sacrum” wykończony został praktycznie w całości ręcznie formowaną cegłą. Budynek „ognia” rozpoznamy po łupku. Od pozostałych wyróżniają go przeszklone frontowe ścinany elewacyjne, dzięki którym budynek nabiera niesamowitej przestrzeni. Ostatni, mieszczący hotel i restaurację, budynek „wody” wykończony został drewnem.
W ramach kontraktu wykonaliśmy również plac przed budynkiem, który łączy wybudowany obiekt z istniejącymi budynkami skansenu i tworzy forum będące synonimem podwórza domostwa i placu we wsi, gdzie koncentruje się życie ludzi. Dziedziniec będzie integrował przestrzeń, życie i wydarzenia plenerowe w tej części skansenu.
Zakres prac objął również zagospodarowanie terenu poprzez budowę niezbędnej infrastruktury (drogi, parking dla samochodów i autokarów), wykonanie zieleni i małej architektury. Ponad to wyposażyliśmy obiekt oraz uzyskaliśmy pozwolenie na użytkowanie.
Wyzwania na budowie
Największym wyzwaniem, z jakim zmierzyliśmy się podczas realizacji tej ciekawej inwestycji, było wykonanie pięciu rodzajów elewacji: cegła ręcznie formowana, łupek naturalny, drewno, prefabrykaty betonowe oraz elewacja szklana na konstrukcji drewnianej. Dużego doświadczenia wymagało też wykonanie wysokich (ponad dziesięciometrowych) ścian wewnętrznych wykończonych wyżej wymienionymi: łupkiem i cegłą ręcznie formowaną.
Ponadnormatywne wymiary ślusarki aluminiowej, drzwi drewnianych i szklanych, rozbudowana funkcjonalność obiektu, a co za tym idzie zróżnicowane rozwiązania projektowe (wykończenie ścian, sufitów, posadzek) to kolejne wyzwania, którym sprostaliśmy
Konferencje, szkolenia oraz imprezy plenerowe
Budowa Centrum kulturalno-rekreacyjnego przyczyniła się do umocnienia pozycji Sierpca na mapie turystycznej nie tylko Mazowsza, ale także kraju. Centrum stanowi idealne miejsce dla konferencji naukowych i szkoleń, a także imprez plenerowych na szerszą niż dotąd skalę.
Projekt został wykonany w konsorcjum przez firmę Consultor Sp. z o.o. (arch. Joanna Kapturczak, arch. Michał Kapturczak) oraz pracownię AHOR (arch. Anita Horowska).
